Rozdział 44 cz.2! / Dokończone!!!!

Zakryłam swoje oczy poduszką i zaczęłam wycierać w nią cały swój dzisiejszy makijaż. Nie spotkałam się jeszcze nigdy z tą stroną Justina. Zawsze był uroczy, miły i opiekuńczy. Co go tak nagle zmieniło?! Zaczęłam zaśmiecać sobie głowę różnymi myślami. Czyżbym przestała być atrakcyjna? A może ma kogoś na boku? Dużo różnych myśli miałam w swoim mózgu. Były naprawdę przeróżne ... niektórych się nawet bałam. Czuję się źle z tym, że nie mogę nawet się obok niego położyć i dać ponieść jego zapachu. Moje nadgarstki strasznie piekły co spowodowało u mnie lekkie drgawki. Mój podbródek cały czas był w ruchu, a ja nie mogłam tego opanować. Postanowiłam, że nie będę już więcej myślała i po prostu zasnę.  Niestety ... nie udało się, więc poszłam by odprężyć się do kuchni.

**Oczami Justina**

Zaspany przekręciłem się na drugi bok, chcąc przytulić się do Jasmine zdałem sobie sprawę co przed chwilą się wydarzyło. Ale czy to moja wina?! Pewnie, że nie ... po prostu nie miałem ochoty. Ona nawet nie była wstanie odpowiedzieć mi na jedno pytanie. Dałem jej czas na przemyślenia, a ona nazwała mnie jak zwykła tania dziwka "dupkiem"?! O nie ... nie dam sobie tak mówić. Jasmine powinna mieć do mnie szacunek. Bez przesady nie zawiodłem jej aż tak wiele razy. Co prawda to prawda ... zdradziłem ją i większość kłótni była spowodowana moim zachowaniem, ale czy to powód by całe życie się o to obwiniać. Owszem, Jasmine ma prawo mieć jakieś potrzeby, ale jeśli ja ich nie zaspokajam to właściwie po co jeszcze razem mieszkamy?! Po co wychowujemy razem syna ... i w ogóle po co ta cała szopka?! Przecież każdy wie, że nie jesteśmy szczęśliwi. Ostatnio coś zaczynało się psuć. Postanowiłem już ... to musi się skończyć!
Zszedłem po schodach i wchodząc do jednego z pomieszczeń nazwanego "kuchnią" spojrzałem na siedzącą przy stole dziewczynę. Wyglądała tak bezbronnie, zauważyłem, że jej nadgarstki są czerwone jak ogień i osiniaczone. Czyżby to moja wina? Nie wierzę w to ... to nie może być prawda. Co ze mnie za facet skoro podnoszę rękę na własną kobietę?!
 - To moja wina? - zapytałem przełykając głośno ślinę.

Dziewczyna nie odezwała się ani słowem, tylko zakryła włosami siniaki i zaczęła popłakiwać cicho w swoją rękę, którą cały czas miała na twarzy.

- Odpowiesz mi? - zapytałem oschle, upijając łyk 'wody'.
- Czy jestem godna by z Tobą rozmawiać? O ile wiem nie chcesz rozmawiać z "suką"! - powiedziała nadal cicho popłakując, tylko, że tym razem odkrywając rękę z twarzy, tak by pokazać mi jak bardzo ją skrzywdziłem.
- Przestań ... nie moja wina, że zachowałaś się jak "tania dziwka".
- Dość tego, Justin! Nie mogę uwierzyć, że po tym ile razy Ci przebaczyłam ty nie masz dla mnie ani krzty szacunku.
- No i co z tym zrobisz?! Przecież mnie nie zostawisz ... za dużo być wtedy straciła. - powiedziałem upijając kolejny łyk alkoholu.

**Oczami Jasmine**

- Jesteś kompletnie pijany! Opanuj się, bo nie wytrzymam z Tobą dłużej ... poradziłabym sobie lepiej niż sobie to być wyobraził. - powiedziałam wstając i przybliżając się do Justin'a.
- Na pewno ... - parsknął śmiechem, a w jego słowach było czuć ironię.
- Nie wycofuję moich słów ... jesteś zwykłym dupkiem, jaki facet podnosi rękę na kobietę?! - krzyknęłam dając mu z tzw. "liścia".
- Spierdal*j stąd! - krzyknął pokazując na drzwi, po czym upadłam a on zaczął mnie kopać.

Jaki  facet tak postępuje?! No pytam się ... jaki?! Żaden ... no właśnie. Bo to zwykła cipa.

Postanowiłam wyjechać jak najdalej stąd, najpierw jednak zdecydowałam się wstąpić na rozmowę do Pattie - mamy Justin'a. Ciekawe ile rzeczy nie wie o swoim synu ... od jakiegoś czasu zaczął więcej pić i chyba nawet brać narkotyki. Nie wiem o co chodzi. Okey .... zaczął przyjaźnić się z Lilem Twistem, ale przecież ... nie! A może jednak?!

Jadąc zaczęłam płakać, mój chłopak mnie uderzył ... cieszę się, że jeszcze nie doszło do ślubu, bo nie wytrzymałabym już tych wszystkich sądów ... i papierów.

Gdy podjechałam pod dom Pattie, wysiadając z samochodu zaczęłam zastanawiać się czy mogę jej w ogóle coś powiedzieć ... zdecydowałam, że tak. Ona jest jego matką i wkońcu musi wiedzieć co dzieję się z jej synem.

_________________________________________________________________________________

Hej! Naprawdę nie mam weny, a pisanie rozdziałów sprawia mi wielką presję. Boję się, że coś pójdzie źle i przez to mnie znienawidzicie. Kocham Was i nie chcę zostawiać tego bloga, ponieważ historia i fabuła moim zdaniem jest całkiem ciekawa. Dla fanów sprawy z Arianną mam dobrą wiadomość, ponieważ już niedługo dowiemy się co lub kto stoi za sprawą śmiercią Arianny. Mogę podpowiedzieć, że śmierć Ari nie wiążę się ze samobójstwem. :) / W